Op het hoogtepunt van mijn creatief leven was ik een fervent langeafstandsloper. De opgezweepte bloedstroom veroorzaakte fantastische beelden in mijn geest. Daar werden mijn beelden geboren. Er waren er te veel zodat slechts de beelden die bij herhaling voorkwamen uitgevoerd werden. Als ochtendmens liep ik bij voorkeur in de natuur. Het alleen zijn met de vogels en de maan gaf een troostend gevoel. Vooral het opkomen van de zon was mijn geliefkoosd moment. Tijdens die momenten was het soms alsof een warme gloed van intens geluk over mij kwam.
Het deelnemen aan marathonlopen was een gevolg ervan. Bewust kiezen om naar de grens van mijn fysisch kunnen te gaan en dan een uitzonderlijke vorm van geluk ervaren bij de aankomst. Alleen de marathonlopers kennen dat gevoel.
De reeks van witte doorschijnende beelden zijn gemaakt in de geestelijke en fysische toestand de dag “voor” de marathon. Gekenmerkt door: volle concentratie - de onzekerheid over het verloop op de grens van het kunnen- meestal zittende houding als minst energie verbruikende houding. – geslachtsloos omdat ik vermoed dat dit geen verschil uitmaakt in die omstandigheden. En uiteraard mager als een langeafstandloper. De beelden zijn transparant gemaakt om het licht meer vat te laten krijgen .
Vriendelijke groeten Willy.