Francis Bekemans

Mijn onbedorven dromen



Mijn schilderen. Het ultieme ´waarom´ van de kunst laat ik ondertussen stilletjes aan mij voorbijgaan. Ik doe. Wellicht niet zomaar, allerminst zomaar, maar ik doe wat ik doe en als ik bezig ben en de nodige reflectie voel opborrelen ga ik zitten en bekijk de compositie, de kleur, de plaatsing en de bedoeling van deze of gene lijn. Ik hou van de vegen en de kleuren die er net niet moesten zijn en steeds dezelfde droom een andere naam geven.
Schilder en tekenaar zal ik wellicht blijven tot ik blind word. Ogenschijnlijk, waarschijnlijk. Ik geniet ervan als eten en drinken. Ik hou ervan als ruiken en aaien. Als ik niets anders doe dan schilder ik, kras ik strepen binnenin mijn hoofd of gewoonweg op papier. Als ik niets anders doe dan teken ik met woorden uit lijnen geroofd. Steeds opnieuw schildert het werk zichzelf en blijf ik steken bij de schoonheid van een kleur en het geluk een mooie veeg te hebben kunnen zetten. Dit eenvoudig componeren boeit me mateloos en radeloos.
Uit mijn angst om als kind het nobele van de olieverf te verontreinigen met mijn gekluns hou ik mijn liefde voor gouache over. De ondoorgrondelijkheid van haar materie blijft aan mij kleven. Ik hou van haar matheid, van haar ondubbelzinnigheid en van die vreemde diepgang die ze mij toch kan bieden.
Ik prijs mij gelukkig hierin nooit volwassen te zijn geworden.

Mijn participatie installaties. Het zitten. Er wordt mij sinds enkele jaren vooral mijn ruimtelijk werk voorgespiegeld als men mij meent te herkennen. Centraal in dit sculpturaal werk staat de armstoel die als immer aanwezige vorm in steeds andere omgevingen andere denkbeelden vorm geeft. Opnieuw steeds hetzelfde op een andere manier. Deze sobere vorm blijft mij dan ook beroeren en blijft voorlopig als rode draad binnen de meeste opstellingen, installaties en projecten fungeren. Dit is mijn verhalende-ik, mijn verdenkende-ik, mijn bezorgde-ik, mijn fluister-ik.

Hopelijk wordt het genot dan tastbaarheid en de schoonheid letterlijkheid.
Un destin palpable, un désir soutenu, une beauté vraisemblable.