Isabel François is een beeldend kunstenaar onderweg.
Zoekend naar een beeldtaal in klei, probeert ze een verhaal te vertellen, een gevoel weer te geven.
Tussen haar werk en de kijker ontstaat dikwijls een vorm van interactie en empathie. De kijker wordt als vanzelf uitgenodigd tot introspectie en daarbij kunnen eigen herinneringen en emoties naar boven komen. De betekenis van een werk kan voor een bezoeker heel anders zijn dan die van waaruit het werk oorspronkelijk werd gemaakt. En dat maakt het erg boeiend.
Ze werkt zowel met steengoedklei als porselein, met de hand opgebouwd of gedraaid op de schijf. Ze combineert haar werk soms met andere materialen zoals hout, zijde, glas, wol en metaal.
Haar inspiratie haalt ze uit haar eigen levenservaringen en uit de waardevolle ontmoetingen met kwetsbare en gekwetste mensen tijdens haar jaren als pleegzorgbegeleider.