Op stap doorheen Zottegem met Thijs Van der Linden

Het atelier is gelegen in het pand toebehorend aan het OLVC Campus Centrum in Zottegem. Diverse kunstdisciplines worden uitgeoefend/besproken gaande van beeldhouw- en schilderkunst, digitale en analoge fotografie, keramiek, conceptueel kunst, drukpers en poëzie. 

Je vindt er de ateliers van Guido De Vos, Geert Van der Linden, Marijke Coppens, Luc De Ville, Marc De Meuleneire, Saskia Baele, Anneke Bauwens, Willy Bauwens, Carla Tailleman. 

De mens en zijn collectieve geheugen staan in de figuratieve schilderijen van Marc steeds op centraal. Oorlog is nooit veraf, maar ook het kleine alledaagse en het lichtvoetige zijn dat niet. De ondraaglijke lichtheid van het menselijke bestaan wordt in een eigen beeld- en vormtaal gevat, met tegenstellingen en overwachte wendingen als belangrijkste instrumenten. Het resultaat is speels ontlokte ontroering of voorzichtige emotie op grote, uitbundige canvassen en kartonnen ondergronden, maar ook op kleine ‘fijnschilderingen’.

Hyun Dekempe is een Koreaans-Belgische kunstenaar. Door collage maakt hij zijn ondertekening waar mee hij gelaagdheid en directheid creëert. In zijn gedachten/hoofd creëert hij samengestelde beelden die hij dan op doek of papier probeert te verwoorden. 
“Maar eigenlijk doe ik gewoon maar wat”, voegt hij daar op zijn eigen pagina aan toe.

Hilde Van de Walle startte haar oeuvre met keramiek. Later evolueerde het formaat naar grotere sculpturen in brons of composiet. Ze integreert in haar sculpturen occasioneel objecten of materialen die ze omwille van hun vorm, emotionele betekenis of aantrekkingskracht versterkend vindt. Delen van het figuur worden bewust onafgewerkt gelaten om de focus op de essentie te leggen. Dit ongedwongen aftasten en spelen met texturen en vormen intensiveren elke keer de geestkracht in haar werk. 

Op het eerste gezicht kunnen de schilderijen van Hilde Goossens de beschouwer treffen als vluchtige en schetsmatige composities: een wereld van verf, vlek, geste en beweging, kordaat over het beeldvlak geborsteld in een vaal verzadigd kleurenpalet van warme, monotone blauwgrijze, okerbruine en mosgroene tinten. Deze gebroken kleuren wedijveren met uitgespaarde witten en grijzen, waardoor een ritmisch spel van visuele concentraties ontstaat.

De doeken van David Tanghe gaan over het schilderen zelf: een bewust omgaan met elke penseelstreken. Wat doet de kleur, de saturatie, de richting of de structuur van het doek met de rest van het schilderij? Hij laat de verf liever verf zijn dan het een afbeelding te laten worden.