De mens en zijn collectieve geheugen staan in de schilderijen steeds op figuratieve wijze centraal. Oorlog is nooit veraf, maar ook het kleine alledaagse en het lichtvoetige zijn dat niet. De ondraaglijke lichtheid van het menselijke bestaan wordt in een eigen beeld- en vormtaal gevat, met tegenstellingen en overwachte wendingen als belangrijkste instrumenten. Het resultaat is speels ontlokte ontroering of voorzichtige emotie op grote, uitbundige canvassen en kartons, maar ook op kleine fijnschilderingen.