Lieselot is gefascineerd door hoe mensen de wereld vatten in hokjes, leuzen en verhalen. Met gulzige ogen observeert ze dit – ook bij zichzelf. Haar kleurrijke, fantasierijke werken lijken deze neiging te omarmen, maar achter de bedrieglijke eenvoud stelt ze maatschappelijke vooroordelen en verwachtingen ter discussie en laat ze vooral de eeuwig zoekende mens zien.