Binnenkijken bij Bijlokevest 93
Hoe bepalend is jouw atelier voor jou? Met deze vraag trokken we voor ons magazine Kunstletters naar enkele deelnemers van Atelier in beeld.
Bijlokevest 93 is de werkplek van Zoë, Alban, Fee en Yann. Samen zitten ze in hun masterjaar Schilderkunst aan KASK Gent. Vlakbij school vonden ze een werkplek waar ze samen schilderen en gedachten uitwisselen over elkaars werk. Het atelier bevindt zich in Gent.
Is je atelier bepalend voor het werk dat je maakt?
Yann Struyf: Er zijn praktische aspecten waarvan je de gevolgen direct ziet. De invloed van de grootte van je werkplek op het formaat van je werk is een perfect voorbeeld. Maar volgens mij zijn er ook wel meer subtiele invloeden die onderhuids in je werk kruipen. Kleur gedraagt zich bijvoorbeeld altijd anders naargelang de context, maar zoiets is niet meteen merkbaar. Vaak zijn het anderen die de verschillen opmerken, of je merkt het pas op als je je werk uit de omgeving van je werkplek neemt.
Alban De Wachter: Niet per se, ik zou hetzelfde werk ook ergens anders kunnen maken, maar natuurlijk begrenst mijn atelier mijn werk wel in bepaalde zin. Mijn plek in het atelier heeft een ruimtelijke limiet die ik wel moet respecteren. Los van de ruimte is er ook nog de heel aanwezige groepsdynamiek in het atelier. Die heeft wel meer invloed op het soort werk dat ik maak, je ziet constant ander werk en methodes.
Zoë Dejonghe: Ik denk dat ik niet zo afhankelijk ben van welk soort atelier ik heb. Zolang ik een plek heb om te werken, zal mijn proces als schilder evolueren. Ik denk dat verschillende plekken een interessant effect kunnen hebben op de werken die je maakt als kunstenaar. Groot atelier, mogelijkheid tot grote werken. Klein atelier, daar pas je je aan en maak je kleine werken. Ik zie andere omstandigheden niet per se als een beperking, maar als een nieuwe manier van kijken.
De vriendschap die ontstaan is doordat we een atelier delen, die is erg belangrijk. Als kunstenaar kan je op veel onzekerheden botsen, maar door de hechte band en dialoog tussen iedereen krijg je bevestiging en moed om verder te werken.
Heb je een vaste werkwijze in je atelier?
Fee Maertens: Meestal is het eerste uur vrij onproductief. Ondanks dat we elkaar dag in dag uit zien, blijkt er toch elke dag veel om over bij te praten. Na het kletsen trek ik mijn schilderskledij aan en ga op een stoel voor mijn werk zitten. Dan probeer ik eerst een soort stand van zaken op te maken: Wat is er gisteren allemaal gebeurd? En hoe gaan we dit vandaag proberen oplossen? Ik pak verf en penseel in de hand en ga als een ridder ten aanval.
Alban De Wachter: Ik stel alles van de dag ervoor in vraag, en vernietig soms werk. Daarna ga ik door mijn beeldarchief en vind vaak tot mijn teleurstelling niks inspirerend, dan begin ik toch en plots merk ik dat de beelden tevoorschijn komen en hun ding doen - of soms ook niet.
Op welke manier beïnvloeden de andere kunstenaars in het atelier jouw werk(wijze)?
Fee Maertens: We zitten nu al 3,5 jaar samen op school en delen een half jaar een atelier met ons vieren. We kennen elkaar en elkaars werk ondertussen wel heel goed. Er sluipen af en toe dan ook elementen van de een zijn werk in dat van de ander. Al merken wij dat vaak zelf niet op en gaat het onopgemerkt voorbij tot een buitenstaander ons hierop wijst. We nemen ook regelmatig de tijd om elkaars werk te bespreken en vragen vaak om elkaars feedback. Dus we zijn zeer zeker beïnvloed door elkaar op rechtstreekse en onrechtstreekse wijze. Toch hebben we alle vier een geheel eigen stijl en manier van werken.
Alban De Wachter: Ik denk dat ik het meeste heb aan de vriendschap die is ontstaan door het gedeelde atelier. Als kunstenaar kan je je onzeker voelen, maar door de hechte band en dialoog tussen iedereen krijg je wel veel bevestiging en moed om verder te werken.
Benieuwd geworden naar meer verhalen van kunstenaars? Met een abonnement op Kunstletters krijg je vier keer per jaar een frisse dosis inspiratie in je postbus.