Bervoets snijdt, krast, scheurt en schuurt in de lagen van heden en verleden door hen te herschrijven als metaforen van schoonheid en verval. Ze bevraagt deze kunst om zo zaadjes van verzet en heling te planten.
Ze test onze overtuigingen over de grenzen die taboes en trivialiteiten scheiden. Steeds met een diepere betekenis, die de interpretatie aan dde toeschouwer overlaat.
Terugkerende thema's in haar werk zijn sterfelijkheid, psyche, tijd, relatie mens/natuur/maatschappij.