Chantal Pollier is een beeldend kunstenaar die het liefst met steen werkt. (naast was, glas, grafiet op papier en fotografie) Al haar werk bevat verwijzingen naar tijdelijkheid en vergankelijkheid. Ze vindt inspiratie in de wetenschap, met een bijzondere interesse in geologie, biologie, anatomie en morfologie.

Telkens weer wordt ze gegrepen door de interessante spanning tussen het futiele van haar herinneringen en de grootsheid van de natuur. Ze probeert haar persoonlijke interpretaties te herschrijven in een vormentaal waarin herinneringen en markeringen aan de oppervlakte – de huid – van haar werk verschijnen. De huid vormt een beschermende barrière tussen een wezen en alles wat buiten dat wezen bestaat. Een kwetsbare grens, die door herkenning tegelijk empathie oproept en de drang om een ​​onzichtbare grens te overschrijden.
Tijd is een vreemd iets. In de natuur wordt tijd bijna zinloos, want geplaatst in de loop van de geschiedenis van de aarde wordt onze tijd miniem. En in dit minieme tijdsbestek moeten we handelen, in vriendelijkheid en schoonheid...