"Geworpen in een wereld waaruit de zingeving grotendeels verdwenen lijkt, leggen de keramische figuren van Eddie Symkens getuigenis af van de condition humaine van de menselijke soort. Vanuit hun lichamelijke deformatie en brokkelige structuur zenden ze intense gevoelens uit van rebellie, argwaan, verwachting en verlangen, maar ook van zelfzekerheid, genegenheid en affectie. Als beeld van de vereenzaamde, gepijnigde, maar ook extatische mens zijn ze een metafoor voor de mensheid tout court. Hun bestaan uit klei bepaalt hun lichamelijkheid en vergankelijkheid. Deze figuren zijn evenwel geen dragers van pessimisme, maar stralen wel degelijk levenskracht uit."
- Fernand Haerden - Kunstcriticus