Keramiek is universeel. Alle beschavingen brachten eigen keramiek voort, veelal functioneel, vaak ritueel. Wat is keramiek anders dan aarde en water, door de hete lucht van het vuur tot onverwoestbaar steen verhard…

Van de vier elementen naar een opmerkelijk veelzijdig ambacht. Er is vandaag veel waardering voor het ambachtelijke: het handmatige, het trage in contrast met de rush van de maatschappij.

De aparte aarden potten van Pieter Baes overstijgen dit ambacht. Ze zijn niet functioneel, maar hebben een buitengewone zeggingskracht: ze nemen plaats in de ruimte, je voelt hun sterke aanwezigheid.

Deze potsculpturen met de typische monumentale ruimtelijke vorm zijn opgebouwd uit plakken. Bijzonder boeiend is de verweerde huid van de gebakken klei. De tijd is erin gekerfd: een steentje, een put, een afdruk, een kwetsuur. De gelaagdheid draagt herinneringen in zich mee.

Pieter Baes bespeelt als geen ander het ruwe oppervlak, maar hij laat de klei zichzelf zijn. Met respect voor de eigenheid van de materie brengt hij schematische tekeningen aan die hij met oxiden en engoben inkleurt. De zachte, bijna transparante steenkleuren dragen bij tot de poëtische expressie van deze kunstobjecten.