In zijn collages wordt deze zoekende werkwijze zo mogelijks nog scherper gesteld: het fysieke en mentale proces is bijna voelbaar in bepaalde stroken papier. Sommige collages fungeren als een soort voorspel, al gaan ze finaal maar in een halve hoedanigheid op het doek terecht komen. De collages zijn niet enkel voorstudies die ten dienste staan van schilderijen, ze vormen ook een autonoom geheel van beeldend werk dat inzicht biedt in de esthetiek van Van Parys. Figuratie die ondermijnd wordt door een belangstelling voor het abstracte, voor de kracht van de vorm op zich. Van Parys reduceert de werkelijkheid en alle verhalen die hij bijeen sprokkelt tot samengebalde beelden. Het lijkt een noodzakelijke stap in het proces van deconstructie.